ακατάφρακτος

-η, -ο και ακατάφραχτος

1. εκείνος που δεν έχει περιφραχτεί, άφραχτος

2. που δεν έχει οχυρωθεί εντελώς, ο ανοχύρωτος, ο άθωράκιστος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερητ. + κατάφρακτος < καταφράσσω].